Noordzee virus: Op naar Terschelling
Het pinksterweekend is traditioneel de dag dat de wrakduikers richting Terschelling gaan. Ik heb op het werk al vast gezet dat ik de vrijdag voor het Pinksterweekend vrij moet hebben. Het lijkt er de gehele week niet gunstig uit te zien om richting Terschelling te gaan. Op woensdag weten we het definitief het gaat hem niet worden. Balen maar we willen het vrijdag toch nog even een duikje maken ondanks het windje 5/6 die voorspelt wordt. We gaan ondanks die voorspelling uitvaren. We zijn allemaal ruim op tijd aanwezig
en op zee is het nog goed te doen, er staat wel een golfje maar we zijn inmiddels wel in geschommeld. Met het anker uitgooien, geeft Ernst aan dat de ankerlijn niet te ver moet uitstaan. Ik geef aan, ik gooi en luister naar jullie wanneer ik hem vast mag zetten. Dus nadat ik hem heb gegooid pakt Ernst direct het touw over en maakt hem vast en zegt, even kijken of we nog goed liggen ik voelde het anker van het wrak afvallen! Wij plagen hem direct met nou moeten we naar het wrak zwemmen. Tja we zijn diva's of we zijn het niet. We zijn van plan om twee wrakken achter elkaar te pakken dus krijgen we de restrictie van max 45 minuten. Onderwater moeten we inderdaad een heel stuk zwemmen om bij het wrak te komen..... Hij lag er minstens een meter van het wrak af...
het zicht is redelijk en we vermaken ons best op het wrak en na 35 minuten maak ik braaf de opstijging. Aan de oppervlakte gekomen blijken de golven vlakker te zijn en dat is niet ongunstig. Vlak na mij komt Ernst ook naar boven en Leonard volgt ook spoedig en we gaan door naar het volgende wrak. Leonard houdt zijn uitrusting aan en geeft aan doe mij maar een watertje en een aperitiefje. Bij het volgende wrak werp ik ook het anker op het wrak en neem de lijn mee naar voren en ze roepen eigenlijk direct maak maar vast, Ernst heeft het niet meer aangedurfd bang dat hij hem er weer af zou trekken. Leonard is nu de eerste te water, ik volg hem gauw en Ernst sluit de rij.
Hier moeten we een heel stuk lijn uitzwemmen, phoe niet best en het wrak lag nu nog veeeeeeeeeeeeeeel verder van het anker..... wel bijna twee meter. We hebben hierdoor wel bijna twee bar verknoeid aan het zwemmen, vreselijk. Het is een interessant wrak waar het al redelijk stroomt en het zicht wisselt behoorlijk, als het zonnetje schijnt hebben we goed zicht en wanneer de zon achter de wolken is, is het zicht een stuk minder. We vermaken ons best en houden geen rekening met de kapitein op het schip.
Wanneer ik boven kom staat er nogal een golfje en we merken dat de wind al is toegenomen.
We pakken het spul in en varen terug en Coen zegt we zitten weer op het hobbelpaard. Wij met z'n allen dit is nog geen hobbelpaard dan moeten de golven nog hoger zijn. Bij de Helsdeuren moeten de ruitenwissers aan en de deur dicht omdat het water anders naar binnen spetterde. We zijn dus mooi op tijd weer in de haven. Deze duiken pakken ze ons niet meer af. Het Noordzee virus heeft zijn duikjes weer gemaakt op naar de volgende duiken. Ben er helemaal klaar voor.
Gr. Richard