Noordzeevirus, Missie; SS Maasburg
Voor het derde weekend op rij kon er gedoken worden op de Noordzee. Tja wat kun je dan zeggen na een hele week hard werken en een Noordzeevirus wat je niet kan onderdrukken. Dus geef je je weer op voor een dagje Noordzee, het plan was om op de minst gunstige dag van de week namelijk de zaterdag te vertrekken voor twee duikjes. Zondag zou er maar één duik gedaan worden. Nou we gaan natuurlijk voor de twee duiken. Het plan was om om kwart over negen vanuit Den Helder te vertrekken. Die zaterdagmorgen tijdens het laden van de auto was het toch een beetje vochtig, maar we gingen toch vol vertrouwen richting Den Helder. Op de afsluitdijk werd het vertrouwen een klein beetje minder want er stonden koppen op het water en de windmolens deden hun werk wel heel erg goed.
In den Helder aangekomen zagen we Coen en Hugo met hun schepen al klaar liggen, en helemaal vol getankt klaar voor het duiken. De beide mannen waarschuwden ons wel dat het wel een onstuimige vaart kon worden. Normaal gesproken hadden de mannen het liever af geblazen omdat er in plaats van de voorspelde windkracht 4 er een stevige windkracht 5 stond . Nadat de uitrustingen waren ingeladen werd de sluis opgeroepen voor het schutten. Helaas kwam daar een kinkje in de kabel de sluis was gestremd door een storing, gelukkig konden we via de andere sluis naar buiten.Buiten aangekomen bleek er toch een redelijke golf te staan de beloofde meter was een tikje hoger, het was een dikke anderhalve meter met nog hogere uitschieters. Echt een golfje waar je zeeziek van kon worden!
Waar we gingen duiken was nog niet bekend dat zouden we wel zien. Op een gegeven moment zagen we Hugo stil liggen op de SS Maasburg een groot vrachtschip. Het plan om hier op te gaan duiken was snel geboren, bovendien was het voor mij de derde poging om daarop te gaan duiken! Namelijk de voorgaande weken lagen er andere schepen op. Nu was het wachten op de kentering ( de tijd tussen eb en vloed of vice versa). We waren zoals gebruikelijk weer ruim op tijd aanwezig. Toen het tijd voor de duik was waren er verschijnende personen die eerst de visjes gingen voeren ( er schijnen beelden op facebook rond te cirkelen). Wij zaten op de Mac. O van Coen en werden het water ingeschopt, zodra we in de buurt van de Red Rover van Hugo waren om via zijn lijn af te dalen.
Dit ging ondanks de golfslag buitengewoon makkelijk. Onder aan gekomen was het genieten van het wrak. Maar tijdens de duik kon ik er helemaal geen patat van maken, ik had geen idee waar ik me bevond en het was ook maar een klein wrak? Maar er was genoeg te zien en ik vond er nog een leuk koperen metertje.
Na deze duik via de lijn van de Red Rover weer naar boven en daarna laten drijven naar de Mac O.
Hier aangekomen liet ik Coen het metertje zien, hij was wel wat verbaasd om te zien dat er plastic kabeltje aanzat. Terwijl we over de duik zaten na te praten belde Hugo op en vroeg hoe we de duik op de SS Maasburg vonden? Coen melde Hugo dat we er geen touw aan vast konden knopen! Hugo zei hebben jullie misschien op de Wilhelmina gedoken? Deze kotter ligt namelijk naast de SS Maasburg. Nu werd mij alles duidelijk, en kon ik me ook een beeld vormen van het schip waar ik op gedoken had! Alles was nu duidelijk te herkennen, dit was weer een mooi leermoment voor mij, hoe je wrakken kunt thuisbrengen. Nu moet je niet gaan denken dat deze mannen per ongeluk het anker verkeerd neer hadden neer gelegd! Het plan van Hugo was om het anker tussen de twee wrakken in te leggen zodat we op beide wrakken konden gaan beduiken. Dit was helaas niet helemaal gelukt. Nadat iedereen uit het water was gekomen gingen we de luwte van Texel opzoeken.
Hier was het aangenaam vertoeven de golven waren daar vele malen lager en liet de zon zich ook zien. Coen maakte voor ons een lekker soepje, wat wil je nog meer, een goede schipper en kok, het leek wel een cruiseschip! Nu was het tijd om de flessen om te wisselen. Nadat we daar klaar mee waren konden we nog een tijdje lekker zonnen. Na lekker te hebben genoten van de zon was het tijd om weer te gaan duiken dit keer was het de loodsboot 12 die vlak onder de kust van Texel was gezonken. Deze lag op een diepte van rond de 10/15meter. Hugo legde zijn boot weer voor anker, en wij zouden weer gedropt worden op zijn ankerlijn. Dit ging weer buitengewoon goed.
Bij dit wrak aangekomen bleek het zicht toch wel minder te zijn dan verder uit de kust, toch was er nog genoeg te zien. Ook lag er nog genoeg munitie aan boord voor een kleine oorlog te beginnen. Na deze duik was het weer tijd om de veilige haven weer op te zoeken.
We waren deze keer weer snel in de haven omdat we nu niet ver uit de kust hadden gedoken. Hier ging Coen naar zijn aanlegplaats toe, Hugo voer door naar de ingang zodat zijn duikers minder ver hoefden te sjouwen met het materiaal. Coen die dat zag zei tegen ons ik zou maar gauw een kar pakken voor zij die hebben. Kwajongens die wij zijn pakten direct beide karren voor de andere duikers weg. Terwijl wij dus de karren volladen gingen de anderen hun spullen lopend naar de auto's brengen en waren we gelijktijdig klaar, sorry jongens voor het stelen van beide karren. Nu bracht Hugo zijn schip ook weer terug. Nu werd er nog even gezellig nagepraat over deze bewogen maar weer fantastische Noordzee dag. Degene die de vissen hadden gevoerd werden een beetje geplaagd, maar dit mocht de pret niet drukken. Nu was het tijd om afscheid te nemen van de schippers. Ik zei tot volgende week, hopelijk werkt het weer ook mee. Ik heb er nu alweer zin in Hopelijk kan ik op deze manier het Noordzeevirus de zomer onderdrukken! Tot de volgende keer. Hopelijk zie ik de SS Maasburg een volgende keer, het is nu toch een missie geworden.
Groetjes Richard