Noordzeevirus: Windsurfing

Die akelige noordenwind waaide het hele weekend maar het lijkt erop dat er dinsdag toch kan worden uitgevaren. Coen en Leonard namen er speciaal vrij voor, Ernst en ik waren die dag al vrij. We willen om half 6 uitvaren dus ik ben half 4 het bed uitgestapt heerlijk. Bij de afsluitdijk zie ik de molens lekker draaien en richting Noordwest, grr. Ik denk direct we zitten weer op het hobbelpaard. Iedereen is ruim op tijd aanwezig en we vertrekken even voor half 6.

Het plan is om de eerste verkenningsduik op de schoener Mary Emma te maken voor ons NAS 2 onderzoek. Tijdens het varen viel het nog wel mee met de golven, er stond wel een golf van een goede 76 cm. Omdat we geen tijd meer hadden voor de sonar ging het anker er direct uit bij de ketel.

Het anker lag net naast het wrak. Het zicht was een krappe 1 / 1,5meter en wisselde. Ook onderwater golfde het behoorlijk en om stil te liggen was niet makkelijk. Het is een groot wrak ik schat wel een meter of 60 lang, omdat het een verkenningsduik was hebben we nog niks ingemeten. We kwamen veel houten en stalen spanten/balken tegen en onder de hak kwam ik een dikke houten balk tegen met koper beslag erin ( ander wrak?). Ook liggen er vreselijk veel netten op dit wrak. Ik had de Paralenz onderwatercamera mee voor de onderwaterbeelden, zodat we dit later ook kunnen gebruiken voor de schetsen en details te kunnen bekijken. Het zicht is daar niet geweldig voor, zelfs mijn videolamp kan hier niets aan veranderen (maakt het zelfs minder). Wel is het handig dat deze camera ook de diepte registreert. Zo weten we dat het wrak op 10.6 meter diepte ligt en dat de hak tot 6.2meter onder het wateroppervlak ligt. Na een klein uurtje hou ik het voor gezien en maak de opstijging. Boven aangekomen zie ik dat de golfen  ietsjes hoger zijn geworden.

Er beginnen zelfs wat kopjes op te komen. Ernst en Leonard zijn ruim een uur tot ander halfuur onder. Na deze verkennende duik is het wel duidelijk een tweede duik op dit wrak zal hem niet worden. We besluiten om bij het Schulpengat een wrakje te gaan zoeken om op te duiken. We gaan surfend over de golven naar het Schulpengat. Maar alle punten die we daar hebben steekt er niet één voldoende op om op te gaan duiken, alles ligt onder het zand! Op het eind van het besluit willen we de tweede duik op de loodsboot 12 gaan maken. Voor we voor anker gaan maakt Coen er prachtige beelden van met de sonar; ja deze nieuwe sonar maakt echt prachtige plaatjes.

Het zicht lijkt slecht en Ernst slaat deze duik wel over. Voor het zover is genieten we van de oefeningen van het leger met hun schepen waaronder een onderzeeër die voor onze ogen onderwater verdwijnt.

Na een uurtje komt die weer boven en is het voor ons tijd om te water te gaan.

Ik laat de camera boven, hier krijg ik toch wel spijt van. Onderwater kom ik sepiola's tegen en blijven mooi in het licht hangen... het zicht is niet geweldig maar toch genoeg om het wrak te bekijken, het wrak ligt mooi hoog op de bodem. Na een dik half uur vind ik het wel genoeg en klim weer aan boord. Leonard houdt het even wat langer uit, maar ook hij komt weer aan boord. Zo weer even een lekker dagje op zee geweest alleen jammer van die kl... noordenwind hopelijk veranderd deze snel want we hebben nog heel wat te onderzoeken.

Tot de volgende log.

Richard

Noordzeevirus: K..

27-5-2018

Na een paar weken van rust omdat de algenbloei in het water zit. Wilden we het deze zondagmorgen weer proberen en ook twee duiken maken.  Alleen is het vertrek wel verdomde vroeg. Ik moet al om 3 uur rijden omdat we om half 5 willen varen. In de haven aangekomen staat er toch we een windje en Coen kijkt bedenkelijk bij. Zodra we op de Noordzee zijn valt het enorm mee met de golven en we komen mooi op tijd op de plek hier spelen we eerst met de sonar en daarna gaat het anker uit. Nu maken we ons klaar voor de duik en het lijkt behoorlijk vlokkerig in het water. Voor we te water gaan overleggen we even wat we gaan doen. Gaan we het anker ophalen of gaan we het toch duiken. We gaan toch proberen te duiken en ik spring er als eerste in. Het begint vlokkerig en dat wordt steeds erger en beneden de 6 meter is het licht ook weg en moet de lamp echt aan. Dit heeft alleen als effect dat de vlokken mooi belicht worden maar zicht heb ik niet. Ik maak de hefballon aan het anker vast en ga terug via de lijn om te kijken of Ernst al te water is anders bespaar ik hem de moeite. Helaas kom ik hem al vrij snel tegen en we proberen te communiceren dit wil niet echt maar ik begrijp dat Ernst de boel omhoog schiet en inderdaad terwijl ik aan boord ben is de hefballon ook al boven en we halen hem snel binnen en we proberen verder naar buiten of het zicht daar beter is en we daar een duik kunnen gaan maken maar helaas ook hier is het behoorlijk vlokkerig en we besluiten om het niet eens te proberen en gaan onverrichte zake terug naar de haven. Ook begint er een golfje te komen dus helaas geen twee duiken en we zijn ook weer mooi op tijd terug in de haven. Hier kijken we nog even onder de een boot naar een zink anode en daarna ga ik terug naar Joure om te gaan oefenen met een cursist omdat het toch nog vroeg genoeg is.

Hopelijk is het komende zaterdag beter met het zicht omdat de beide boten inmiddels al vol gepland zijn.

Ik kijk er nu alweer naar uit.

Groetjes,

Richard

Het zicht wordt beter.

2 en 3 juni 2018.

In de loop van de week zag het er goed uit voor het weekend. Dus de mensen benaderd die al een tijdje op de lijst stonden. Dat liep aardig vol, dus met twee boten naar buiten. 6 man op de Red Rover en 5 op de Mac.O. Op de Red Rover zaten de mannen van Duikteam Heerenveen samen met Vincent, Hugo en Leonard.

Op de Mac.O twee man uit België(die hun eerste Noordzeeduik gingen maken)  en een cursist die voor zijn 1^e Noordzeeduik ging.

En natuurlijk Richard onze wrakduik instructeur. Er stond wel een golfje maar was goed te doen. Alleen het was een behoorlijk regenachtige dag.

Tijdens het varen was er nog niet zoveel aan de hand, maar toen de boot op het anker lag veranderde de situatie.

De een na de ander ging met het hoofd over de muur.

De een zag nog witter dan de ander, en Jo deed nog harder zijn best, die heeft ervoor gezorgd dat er nu een krab met een bovengebit aan het spelen is. Maar goed de kentering kwam erin en ik gaf het teken dat ze zich om konden kleden. Nu was het voor drie man de eerste keer op een hobbelende boot, dus het had even tijd nodig. Maar om 11.10 uur waren ze overboord. Het zag er aan de oppervlakte goed uit, donker water, dus ik had goede hoop op behoorlijk zicht. Maar het was nog niet super bleek later toen de duikers weer boven waren.

Maar wel te doen. De Red Rover lag even verder op de Stadt Emden, het wrak is groot genoeg om met zijn tweeën te ankeren. Het bleef wel de hele dag zuid westenwind kracht 4. Ook daar was iedereen naar beneden. Maar zoetjes aan kwam het ene hoofd na het andere weer boven. Wij waren iets eerder klaar dan de andere boot, dus gingen we daar even kijken. Leonard kwam als laatste boven met de hefballon. Hierna gingen we beide richting de Noord om voor een tweede duik te gaan met laagwater. Maar bij mij in de boot werd het kotsen weer vrolijk opgepakt. Alleen Jo die knapte redelijk op. Maar Bart en Joost waren er nog niet. Ik had besloten om bij het Westgat te gaan liggen om dan later weer naar zee te gaan. Konden de mannen een beetje bijkomen. Maar toen we daar aankwamen had men het wel gezien en wilden de meesten naar de wal. Dus zette ik koers naar den Helder. De Red Rover ging nog een duik maken op de Turbo. Eenmaal in de haven waren de meesten weer opgeknapt, we namen nog wat te drinken en ik gaf aan de mannen het certificaat voor hun eerste Noordzeeduik.

Van Joost en Jo kreeg ik een mandje met Belgisch bier. Geweldig, Dank.

De Red Rover kwam twee uur later de haven binnen en hebben we nog wat nagepraat, was toch een lekkere Noordzeedag.

Voor de zondag was er niet veel animo. Dus ging ik met de Mac.O en Leonard en Ernst naar zee. Was een prachtige dag met een zonnetje en een vlakke zee. Wat een verschil zeg, ongelofelijk. Ik had nu gehoopt dat de mensen van gisteren het vandaag konden zien hoe mooi onze zee is. Ook wij zetten koers naar de Turbo want de mannen hadden gisteren 10 meter zicht. Dat wilde wij ook weleens zien. Nadat we eerst aan het scannen waren geweest met de sonar gingen we voor anker. Ze konden er gelijk in.

Wat een weertje, heerlijk, er ging steeds meer uit aan kleren. De korte broek bleef aan. Na 75 minuten kwam Ernst weer eens omhoog en 5 minuten later was Leonard er ook met de ballon.

Eerst rustig de boel opruimen, vervolgens gingen we wat wrakken monitoren. We hadden nog een paar puntjes die gescand moesten worden. Rond het puntje van Zuiderhaaks bleven we een beetje hangen, het was tenslotte prachtig weer om te scannen. Om 15.00 uur werd het weer eens tijd om richting Den Helder te varen. Waar wij om 16.00 uur afmeerden.

Heerlijk weekend.

Coen van de Mac.O

Noordzee virus eerste van het jaar.

Ik kreeg donderdag een appje of ik zondag ook mee kon voor 1 duikje en wat scannen. Tja ik ben de zondagmorgen ook altijd met de 1* aan het oefenen, dus ik zeg ja dat gaat wel lukken.Ik meld me bij de cursisten en instructeurs voor zondag af en regel een vervanger zodat het oefenen door kan gaan. Het weer is schitterend en ik verheug me weer op een duikje op de oude wrakken. Nadat we alles aan boord hebben geladen vertrekken we richting de KNRM haven om nog een extra duiker op te halen.

Zo zijn we met 6 man en 5 duikers aan boord. We vertrekken naar zee ik zit lekker achterop van de zon te genieten en komt Jeroen bij mij en zegt ik ga nu op een wrak duiken welke ik zelf heb zien vergaan!

Dat is voor het eerst! Oh het wordt dus de veerpont die vorig jaar is vergaan...... Voor we gaan ankeren spelen we eerst nog wat met de nieuwe sonar van Coen en hij maakt mooie beelden, echt een aanwinst. Alleen hoe je alles instelt vergt nog wel wat oefeningen.

Eenmaal voor anker lijkt het beeld onderwater redelijk, niet super maar ja, we zien wel, we zijn op een vlakke zee en met mooi weer, wat wil je nog meer. Jeroen gaat als eerste te water gevolgd door Ernst en ik volg Ernst.

Het water lijkt inderdaad redelijk tot een meter of 18 daarna wordt het rap minder en bij het anker houdt het bij max een meter wel op. Het anker ligt boven op het wrak welke op de kop ligt.

Ik begin zo goed en zo kwaad als het kan het schip te verkennen nou met dit zicht valt het niet mee. Ook is de kajuit al behoorlijk verzand waardoor het nog moeilijker te herkennen is. Ook zijn de relingen al behoorlijk vervormd.

 De tijd vliegt en ik begin met de opstijging en onderweg kom ik Jeroen tegen.

Die heeft het ook lang vol gehouden. Ondertussen ben ik ook benieuwd hoe de Paralenz het heeft gehouden. Ik wil deze gebruiken voor onze onderzoeken en filmpjes van de wrakken te maken. Ondanks het slechte zicht en mijn felle duiklamp heeft hij het toch redelijk gedaan. Hier ben ik erg blij.

Ik ben nog niet aan boord of Leonard heeft de hefballon al omhoog geschoten, Peter en Ernst hadden het namelijk al snel bekeken op het wrak. Bovenwater waren we het er allemaal over eens hier hoeven wij niet meer op te duiken! Coen had weer een lekker soepje gemaakt en tijdens het scannen genoten we van het bakje soep alleen waren de voor ons bekende wrakken verdwenen onder het zand er stond meer dan 2 meter meer zand dan vorig jaar. Gelukkig waren er andere wrakken die zich wel lieten zien en hier kregen we super beelden van de nieuwe sonar. Het water leek hier wel snert dus hoef je hier voorlopig niet te duiken. Hierna gingen we terug naar de haven dit was de eerste en hopelijk volgen er spoedig meer met beter zicht. Ja het was een lange winter..........

Welkom zomer!

Richard

Northseadiver